حاملگي .زايمان و ميزان بروز عوارض در نوزاد يك خانم مبتلا به ام اس هيچ تفاوتي با افراد طبيعي ندارد.
خوشبختانه با انجام مطالعات وسيع ثابت شده است كه باور غلط گذشته مبني بر اينكه حاملگي باعث بدتر شدن
ام اس مي شود اصلا صحت ندارد.
براساس مطالعات انجام شده خانمهايي كه قطعا قصد باردار شدن دارند نبايد از داروهاي تعديل كننده سير� بيماري
مانند آوونكس ربيف بتافرون وكوپاكسون استفاده كنند. همچنين مردان وزناني كه قصد بچه دارشدن دارند نبايد
از داروهاي سركوب كننده ايمني مثل نوانترون استفاده كنند.
اكثر پزشكان توصيه مي كنند اين داروها بايد يك ماه يا يك سيكل قبل از بارور شدن قطع شود. زيرا عوارض سوء
بروي جنين خواهد داشت.
اگر بيماري ام اس فعال است وبيمار قصد باردار شدن دارد بايد ابتدا بيماري او كنترل شود وسپس داروها را
جهت باردار شدن قطع كند. درصورت باردار شدن حتما بايد متخصص زنان وزايمان را درجريان بيماري خود قرار دهد.
به نظر مي رسد حاملگي اثر محافظت كننده بر بيماري ام اس دارد زيرا حاملگي باعث تغييراتي در سيستم ايمني
ميشود.
تعداد موارد عود يا حملات بيماري بخصوص در 3ماه دوم وسوم حاماگي كاهش مي يابد. درصورت بروز حمله ام اس
در حين بارداري استفاده از استروئيد ها( كورتون) بخصوص در 3 ماه اول بلامانع است. البته اين مسئله بايد طبق نظر متخصص زنان و
نورولوژيست و متخصص اطفال صورت گيرد.
ممكن است برخي علايم ام اس مثل خستگي اختلالات مثانه وروده بخصوص در 3ماه سوم بارداري تشديد شود بيماران بايد توجه كنند
كه عليرغم مشكلات ادراري از مايعات فراوان استفاده كنند.
زايمان درخانمهاي مبتلا به ام اس با افراد ديگر تفاوت چنداني ندارد وبعيد است كه اختلالات آنها به حدي باشد كه شروع زايمان و انقباضات
رحمي خود را حس نكنند.
در فاصله 6 ماه بعد از زايمان ميزان عود بيماري افزايش مي يابد اما بايد توجه داشت كه اين حالت موقت است.
بااينكه شواهدي در خصوص اثرات سوء داروها برنوزاد دردوران شيردهي وجود ندارد اما فعلا توصيه مي شود كه
خانمها دردوران شيردهي از داروهاي تعديل كننده بيماري استفاده نكنند .
استفاده از هردارويي در حين دوران شيردهي بايد با نظر متخصص اطفال ونورولوژيست باشد.
[move]ترس از رنج از خود رنج بدتر است.